«سرودهای میهنی ایران كم نیستند و این مايه‌ي سرافرازی ماست. افزون‌بر سرودهاي ميهني كه در كتاب‌هاي كهن مي‌توان يافت به باور من، همه‌ي شاهنامه، سرودی میهنی است. در شاهنامه‌ي فردوسي در چندجا به خواندن سرود یا مارش یا مسایلی که در خور نواختن سرود و مارش است، پرداخته شده است.»
آن‌چه در بالا آمد، بخشی از سخنان  فرشید خدایاری، پژوهشگر فرهنگ ایران در نشستي با عنوان «سرود ملی ايران» بود. وی با اشاره به «اوستا» و «يشت‌ها»كه مي‌توان كهن‌ترين سروده‌هاي ميهني ايران را در آن‌ها يافت، در دنباله‌ی سخنانش گفت: «‌سرود ملي، سروده‌اي است که کوتاهی و بلندی بندهای آن مهم نیست و نظام عروضی سروده‌هاي معمولی را ندارد یعنی در چارچوبی که به چكامه می‌شناسیم، نیست. افزون‌بر شعر سرود، آهنگ سرود نیز مهم است.»
به گفته‌ي خداياري در دفتر سوم «کوروش نامه»، نوشته‌ي گزنفون، رخدادنگار يوناني، به نواخته شدن آهنگ و خوانده شدن سرود به هنگام نبردهاي كوروش بزرگ اشاره شده است. او گفت: «هرچند امروز چيزي از آن سرود و آهنگ نداريم اما به گمان بسيار مي‌توانسته يك سرود ملي ميهني، بوده باشد.»
فرشيد خداياري افزود: «اوستا، کهن‌ترین نسک(دانشنامه)ایرانی با این‌که کتابی‌ مذهبی است اما در سراسر آن، نام ایران را می‌بینیم. در مهر‌یشت، فروردین‌یشت و زامیاد‌یشت ایران ستوده شده است. در بررسی سرودهای كهن ایرانی، گزينه‌هاي مثبتی می‌بینیم که در آن‌ها به مسایلی اشاره شده که در سروده‌های جهانی كنوني نيز آمده است.»
اين پژوهشگر برپايه‌ی آن‌چه «رازانی» به نقل از كتاب فيثاغورث درباره‌ی هنگامه‌ی تاج‌گذاری داريوش بزرگ، آورده است، گفت: «در اين زمان در نهایت شگفتی می‌بینیم كه زمان تاج‌گذاری داريوش بزرگ گروه کر داشته‌ایم. چنان که آورده شده كه؛ داریوش هنگام تاج‌گذاری 360 دختر از سراسر ایران به پایتخت فراخواند که همه با نغمه و آهنگی مناسب هم‌آواز شدند و سرود خواندند.»
به باور خداياری این که داریوش از سراسر ایران این دختران را فرخوانده و نه از یک يا دو شهر ايران، نشان از تلاش برای يكپارچگی و همبستگی دارد و نشانه‌ا‌ی از ناسیونالیسم ایرانی است.»
وی سپس از سروده‌های ميهن پس از تازش تازيان، سخن گفت. خداياری در دنباله‌ی گفتارش با اشاره به دوره‌ی قاجار گفت: «‌در این دوره چیزی به نام سرود نداشتیم. هنگامی که امیرکبیر، دارالفنون را پایه‌گذاری می‌کند، دانشکده‌ی موسیقی را هم در آن جای می‌دهد و چون ایرانیان با دانش روز موسيقی آن زمان آشنا نبودند، از فرانسه، «موسيو لومر» را برای آموزش موسیقی به ایران می‌آورند. او یکی از آهنگي را كه "سلام شاه"،  "سلام ایران" يا "آهنگ سلطانی" ، نام گذارده‌اند، ساخت كه این آهنگ هنگام عید، در سفرهای ییلاقی شاه، آمدن نماينده‌ها و هر روز یک ساعت مانده به درون‌شد خورشيد، نواخته می‌شده است.»
خداياری گفت: «جالب اين‌که؛ آن‌چه لومر ساخته بود، سرودی ملی نبوده تنها آهنگی بوده که در دربار نواخته می‌شده است.»
اين پژوهشگر فرهنگ ايران، پایه‌گذاری سرود ملی ايران را مربوط به دوره‌ي پهلوی نخست دانست و افزود: «در این زمان رضاخان از انجمن ادبی که پروین اعتصامی، یحیا دولت‌آبادی، صادق سرمست، محمدحسین شهریار، پارسا توسرکانی  نیز از هموندانش بودند خواست تا یک سرود ملی بسازند.»
بنابر سخنان خداياري سرودی که آن‌هنگام ساخته مي‌شود تا سال 1357 سرود رسمی ایران بوده است. سپس وي به سرودي اشاره كرد كه «ابوالقاسم حالت» در سال 1357 آن را سرود و آهنگی نیز برایش ساخته شد که تا سال 1371 سرود ملی ایران بوده است. اما از سال 1371 سرود دیگری جایگزین این سرود می‌شود که هم‌اکنون نیز سرود ملی و رسمی کشورمان است.
خدایاری در پایان گفت: «سرود "ای ایران" یکی از شناخته‌شده‌ترین سرودهای غیررسمی جهان است که برخی حتا به نادرست این سرود را سرود رسمی ایران می‌شناسند.»
این نشست در روز یکشنبه، 9 آبان ماه در بنیاد جمشید جاماسیان برگزار شد.

«ايرينا بوکووآ»، مديرکل سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (يونسکو) از ايران به عنوان کشوری تاريخی با ريشه‌های تمدنی درخشان ياد کرد.
به گزارش ميراث آريا، «ايرينا بوکووآ» در جريان ديدار خود با معاون رييس جمهور و رييس سازمان ميراث فرهنگی کشورمان در هفته گذشته افزود: «ما همواره در يونسکو به عنوان «خانه فرهنگ جهان»، از ايران به عنوان کشوری بافرهنگ و تاريخی درخشان و ريشه‌های عميق تمدنی ياد می کنيم.»
مديرکل يونسکو، سطح همکاریهای فرهنگی موجود ميان ايران و اين سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی را ستود و بيان داشت: «سطح همکاری های ميان يونسکو و ايران در نزد اين سازمان(يونسكو) بسيار سازنده بوده و در زمينه ميراث فرهنگی نيز ايران و يونسكو هر دو اقدامات مهمی برای ايران انجام داده‌اند.»
او با بيان اينکه با تلاش‌های انجام شده برخی از آثار تاريخی ايران در يونسکو به ثبت رسيده است، ياد آورشد که «با اين‌حال برخی نگرانی ها نيز در اين زمينه وجود دارد که در کميته‌ی ميراث فرهنگی مطرح شده و ما اميدواريم اين نگرانی ها در ارتباط با جاهايگاه‌های ثبتی ايران مرتفع شود.»
«احمدزاده کرمانی»، معاون رييس جمهوری کشورمان نيز در اين ديدار از ايران به عنوان کشوری دارای ملتی با فرهنگ و تمدن ياد کرده و افزود: «ايران هيچ‌گاه در سراسر تاريخ خود به عنوان يک امپراطوری نظامی و سياسی محض نبوده بلکه به عنوان يک کانون مهم تمدنی و فرهنگ ساز در ميان ملل جهان بوده است.»

اداره کل ميراث‌فرهنگی، صنايع‌دستی و گردشگری استان بوشهر، عمارت تاريخی ملک را مالک شد. بنا به  گزارش ميراث آريا، «احمد دشتی»، مديرکل ميراث‌فرهنگی، صنايع‌دستی و گردشگری استان بوشهر گفت: «اين اداره کل  با پرداخت ٢٢ميليارد ريال از اعتبارات استانی در سال‌های ٨٩ و ٩٠ مالک عمارت تاريخی ملک بوشهر شد.»
دشتی در ادامه افزود: «بازسازی و استوارسازی اين يادگار تاريخی برای سال‌جاری در اعتبارات استانی پيش‌بينی شده و با همكاری بخش خصوصی اين جايگاه، مجموعه‌ای گردشگری- فرهنگی خواهد شد.»
عمارت ملک، صدسال ديرينگی دارد و گستردگی زيربنای آن ٤٠٠٠ متر‌مربع بوده است و در زمان قاجار به دست معماران فرانسوی و زير نظر مهندس‌های فرانسوی ساخته شده‌ است. عمارت ملک از آن يكی از ثروتمندان بوشهری به نام محمد‌‌مهدی ملک التجاره بوده است و از همين‌روی هنوز هم به خانه‌ی ملک،‌ نامور است.
 

بنابر آن‌چه رخدادنگاران نوشته‌اند، ٢٨سپتامبر سال ٢٨٠ ميلادی‏‏، كه اكنون برپايه‌ی برابرگذاری ها، همان ششم مهرماه، برآورد شده‌است، «بهرام دوم»، شاه ساسانی به فرستاده امپراتور روم گفت: « دولت روم بايد دست خود را از آسيا كوتاه كند و از مديترانه شرقی پا فراتر نگذارد، اما ايران آماده است با روم در صلح و دوستی به سر برد.»
«بهرام دوم»، پيشنهاد «پروبوس» امپراتور روم را برای تقسيم خاورزمين ميان دو ابرقدرت ايران و روم رد كرد.
فرستاده‌ی امپراتور روم، از سوی امپراتور پيشنهاد تقسيم خاورزمين ميان دو‌ ابرقدرت را آورده بود كه بهرام، آن را رد كرد و گفت: «دولت روم بايد دست خود را از آسيا كوتاه كند. اما ايران آماده است با روم در صلح و دوستي به سر برد.»
فرستاده‌ی امپراتور روم درخواست كرد، شاه ايران نماينده‌ای با او به رم بفرستد تا اين پيشنهاد شاه ايران را در آنجا بازگويد. بنابراين بهرام ساسانی دبير اول دفتر خود را با وی به رم فرستاد و يک صلح كوتاه‌مدت ميان دو كشور برقرار شد.
    رخدادنگارانی كه زمان رد اين پيشنهاد را پس از برآوردهای تقويمی تازه، در آستانه‌ی جشن سالانه‌ی مهرگان به دست داده‌اند، نوشته‌اند كه؛ اين نخستين پيشنهاد تقسيم خاورزمين بود كه بعدها و به‌ويژه در سده‌های جديد و كنونی چندبار از سوی قدرت‌های وقت‌(قدرت‌های اروپايی ميان خود) تكرار شد اما هيچ‌گاه عملی نشد.
 ياری نامه:نوشيروان كيهانی زاده